Echinacea purpurea
to bylina lata. Kwitnie długo i obficie od lipca do września. Wymaga dość żyznej, lekkiej gleby o umiarkowanej wilgotności i słonecznego stanowiska. Jest zaletą jest duża odporność na choroby i szkodniki oraz pełna mrozoodporność.
Na wierzchołkach sztywnych, wyprostowanych pędów wyrastają pojedynczo koszyczki kwiatowe. Warto usuwać przekwitłe kwiaty. Spowoduje to wydłużenie kwitnienia.
Część naziemną należy ściąć przed nadejściem zimy. Możemy też pozostawić ją w ogrodzie jako zimową dekorację i ściąć na początku wiosny.
Wysokość tej byliny zależy od odmiany. Najpopularniejsza w Polsce odmiana ‚Magnus’ o dużych, różowych kwiatach dorasta do 100cm. Istnieje też wiele niższych odmian nie przekraczających 80 cm. Przykładowo ‚Hot Lava’ o intensywnej czerwono-pomarańczowej barwie kwiatów dorasta do 70 cm. Znajdziemy też maleństwa takie jak ‚Mini Belle’ czy ‚Piccolino’.
Róż, czerwień oraz biel to najczęstsze kolory kwiatów jeżówek. Z łatwością znajdziemy również odmiany o żółtej czy pomarańczowej barwie kwiatów. Ciekawostką pod tym względem jest ‚Cheyenne Spirit’- odmiana o różnych barwach kwiatów. Wśród tej mieszanki znajdują się kwiaty żółte, różowe, purpurowe, pomarańczowe i czerwone.
Rynek szkółkarzy oferuje nam niezwykle duży wybór odmian. Bogatą ofertą wyróżnia się szkółka Bergenia, Bylinowy raj i Barcikowscy.
Jeżówka to cenna bylina na rabaty i do ogrodów naturalistycznych, do sadzenia pojedynczo lub w grupach. Jest atrakcyjna dla pszczół, trzmieli i motyli, szczególnie odmiana ‚Magnus’. Dlatego właśnie ta odmiana – najbardziej pospolita wśród pojawiających się nowości – jest moim faworytem.
